Damaszek
W Jordanii pierwsza noc spędzamy na przejściu. Pan pracujący w informacji turystycznej, po telefonicznej konsultacji z osoba, którą określa mianem the big boss of the border, proponuje rozłożenie karimat na zadaszonym ganku swojego biura. Nazajutrz stopem udajemy się do Ammanu. W Polsce byłoby to pewnie niemożliwe, ale na Bliskim Wschodzie bardzo łatwo znaleźć transport dla trzech osób i to z rowerami. Podczas całej naszej wyprawy, kilkakrotnie przemieszczamy się w ten sposób. Pokonujemy tak około 700 kilometrów. Czytaj dalej Tryptyk Bliskowschodni cz.2
Wyprawę zaczynamy od najprzyjemniejszej części. Dwie doby spędzamy w Bambuniowozie mknącym jak rumak dziki z przelotowa prędkością bliską zeru przez bezkresne drogi Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii i Turcji. Bambuniowóz podobnie jak my dzielnie znosi podróż i pomimo tego, iż kilkakrotnie cały chowa się w dziurach na rumuńskich i bułgarskich drogach, dowozi nas do celu. Jesteśmy w Samandag niewielkiej wiosce pod granica turecko-syryjska. Tu językiem ciała Przemek porozumiewa się z właścicielem miejscowej stacji benzynowej odnoście pozostawienia na 3 tygodnie Bambuniowozu. Zabieramy rowerki, sakwy i przekonani, ze przez najbliższe 3 tygodnie naszą piosenką przewodnią będzie „I’d love to ride my bicycle” ruszamy ku przygodzie. 
Tohoku to przepiękny, bogaty kulturowo i prawie nieznany region Japonii. Region jest położony 200 km na północ od Tokio i zajmuje proporcjonalnie największą część wyspy Honsiu. Powierzchnia Tohoku jest porównywalna do Irlandii lub Litwy, natomiat populacja wynosi około 10 milionów ludzi. W skład regionu wchodzi sześć prefektur: Akita, Aomori, Fukushima, Iwate, Miyagi i Yamagata. Największym miastem jest Sendai, które liczy ponad 1 milion mieszkańców. 
Jeździmy rowerami wzdłuż murów w Xian. Te malutkie uliczki, pełne ubogich ludzi sprzedających cokolwiek tylko mają, jakże różne są od pięknych pekińskich bulwarów. Obcokrajowcy przyjeżdżający do Pekinu mogą uważać Chiny za kraj dobrobytu, jednak trzeba wgłębić się w życie prostych ludzi, na prowincji, by zobaczyć, że to nie jest prawda.